Wat ik nu weer heb meegemaakt...

5 juli 2015
Jawel het is inmiddels alweer juli en er is alweer heel wat gebeurd!!
De laatste week met Nancy hebben we gelukkig ook overleefd! Denk dat dat ook voor een groot deel kwam doordat ik het maar gewoon heb laten gaan. Paar gesprekken met haar gehad en eigenlijk was het gewoon een beetje een zielig mens. Ze is diabeet en heeft moeite dat onder controle te houden, waardoor ze dus ook van die rare stemmingswisselingen heeft zeg maar.
Ik heb haar iedere dag aan een verhaal herinnert, maar er is niets uitgekomen. Uiteindelijk heeft ze me op de dag dat ze wegging 20 euro gegeven om die verhalen te lezen. Ze vertelde dat de deadline die maandag was dan zou het naar de drukkerij gaan…ze vertrok op zaterdag…
Goed, weer een hele week gewacht en niets gehoord. Toch zelf maar een mailtje gestuurd voor het geval ze me wel iets had gestuurd en ik het niet binnen had gekregen…alhoewel ik dan wel verwacht had dat ze me een mailtje zou sturen via mijn werk, want dat email adres heeft ze ook.
Maar goed, dat was inmiddels een week verder, de deadline was al lang en breed verstreken! Maar nee, ik kreeg een berichtje terug dat ze me nog niets had gestuurd, maar dat ze nog steeds mijn hulp nodig had. De deadline was nu verschoven naar vrijdag 3 juli….en inmiddels was het al zondag 28 juni dat ik dit antwoord kreeg, maar nog steeds geen verhaal om te lezen…
Het is nu dan inmiddels 5 juli en ik heb net voor de zekerheid even gekeken, maar nee hoor, nog steeds geen verhaal om door te lezen. En de deadline was afgelopen vrijdag!!! Nou ja, ik ben nu op vakantie, ik ga nu niet meer iedere dag kijken of ik een berichtje heb en ik mail haar wel weer na mijn vakantie!
Moet eerlijk zeggen dat ik niet echt verwacht had iets te horen of te lezen, maar toch. Ze had me er al geld voor gegeven, zou verwachten dat dat een stok achter de deur zou moeten zijn om met een verhaal op de proppen te komen. Maar misschien heeft ze geld genoeg en maakt het niets uit, ik heb in ieder geval 20 euro verdiend!
Goed, de dag dat Nancy weg ging, was de dag waarop we Erik-Jan als nieuwe crd voor de aankomende 2 weken kregen….
Ik was ’s morgens al naar mijn hotelmanager gestapt om hem te vragen me te helpen omgaan met deze man. Hij is nogal dominant en ik kan daar niet zo goed mee overweg. Mijn HM zei dat hij me ermee zou helpen, maar uiteraard was hij niet in de buurt toen Erik binnen stapte die ochtend!
We hebben voor de gasten de receivers voor als ze met een gids op pad gaan. Voor iedere gast hebben we dan in de kamers een oortje en een lanyard om dat ding om hun nek te hangen. Nu zijn deze niet zo heel fijn om mee te werken als je wat ouder bent en reuma hebt, maar daar kunnen wij altijd mee helpen. Maar Erik wilde dat die lanyards al aan de receivers vast zaten en daar de hele week bleven, maw we gingen weer doen wat we vorig jaar al niet meer wilde, want het is smerig als mensen niet hun eigen lanyard behouden. Als je ze eraan laat dan pakt iedereen steeds een andere, als het echt warm is geweest, wil je niet die van een ander om je nek hebben. Maar goed, volgens hem was dat beter dan iedere keer de mensen zien lopen klooien met het eraf halen van de receivers.
Hij kwam die ochtend de receivers halen voor een excursie naar de Zaanse Schans en we hadden de lanyards er al aan gedaan, ik zei dat we ze er dan aan zouden laten als ze daarvan terug kwamen. Maar nee dat deed hij niet, weet niet meer precies hoe hij het zei, maar het kwam niet echt gezellig over.
Detlef was uiteraard niet in de buurt, tegen de tijd dat hij boven kwam was het al gebeurd en was Erik al weg. Hij zou die middag terug komen om te kijken hoe de microfoon werkte en daar was ik niet echt heel blij mee.
Nancy wenste me al sterkte toen ze wegging en zei me dat ik met niet gek moest laten maken door hem. Dat was eigenlijk al gebeurd, vond het niet leuk, maar wist ff niet wat ik ermee moest.
’s Middags kwam Erik terug, Csilla was net terug van haar pauze, dus ik vroeg aan haar of zij Detlef wilde gaan halen. Hij was aan het sporten en kwam al zwetend naar de lobby…alweer nadat het gebeurd was maar goed.
Erik kwam al binnen met excuses voor die ochtend, als hij haast heeft is hij nogal bot. Dat kun je wel zeggen ja! Ik was al van plan met hem en Detlef om de tafel te gaan zitten en zeker aan te geven dat ik niet blij was met hoe hij die ochtend tegen mij deed. Maar door deze excuses was het al makkelijker om er iets van te zeggen. Ik heb hem dan ook gezegd dat ik al had gedacht dat als we zo die 2 weken samenwerken in zouden gaan, dat het dan niet echt gezellig zou worden…dus net niet helemaal, maar wel aangegeven dat ik er niet blij mee was.
Eerlijk gezegd was daarmee het ijs gebroken, voor mij voelde het in ieder geval als een opluchting. En eigenlijk gingen die 2 weken daarna beter dan ik verwacht had!
Goed, het is een control freak, dat zei hij ook en daar heb ik het bewijs wel van gezien, maar hij had ook punten waarvan ik dacht dat hij daar gelijk in had!
In de eerste week kwamen er s avonds in Rudesheim mensen van hoofdkantoor bij ons aan boord eten. De volgende dag vertelde Erik me dat hij een grapje had gemaakt naar een groep mensen aan de tafel naast hem, wat niet zo goed gevallen was en daar had hij toch wel moeite mee. Degene die zijn gezicht niet zagen, hadden niet door dat hij grapje maakte en dachten dat hij wat hij zei serieus meende. Ik zei ach, soms komen dingen gewoon rottig je strot uit…dus hij vroeg of ik dat ook al door had en ik zei ja…vond hij niet leuk!
Daarna had hij het erover dat hij het gevoel had dat deze mensen van hoofdkantoor speciaal gestuurd waren om hem te komen controleren en dat gevoel vond hij niet fijn.
Die avond had hij het erover dat Nederlanders erom bekend staan dat ze nogal direct zijn en dat was mijn ingang. Ik heb hem daarna meteen verteld dat wij ook niet blij waren met wat hij achter onze rug om deed toen we de week ervoor gebeld werden door het hoofdkantoor, dat ze van hem een mailtje hadden gekregen dat het meubilair in de Lounge de uitgang zou blokkeren…ik zei tegen hem, je staat hier, ik vraag je nog of er iets is en je zegt dat het niets is, vervolgens worden wij door hoofdkantoor gebeld.
Het enige antwoord dat hij hierop had was dat er iets was waar hij zijn vinger niet op kon leggen en dat hij hoofdkantoor had gemaild om dat door te geven, maar hij was op dat moment nog niet onze CRD, dus hij kon er nog niets direct tegen ons iets over zeggen…nou ja we doen het er maar mee!
Daarna zei hij dat hij nerveus was om met ons te beginnen, hij had natuurlijk van Nancy al heel wat gehoord. Ik zei hem dat hij niet nerveus leek in ieder geval, dat wij juist nerveus waren om met hem te werken!
Dus zo zie je maar weer wat je allemaal niet weet en waar je zo gaande weg achter komt.
Ik was met iemand in gesprek over het trainen, boksen, waar ik mee was begonnen. Onze Chef is een voormalig bokskampioen en geeft ons wat tips om onze conditie op peil te houden. Vond dat het tijd was om ook iets te gaan doen, zit de hele dag achter een bureau, dus het is wel een goed idee om iets te doen. Erik hoorde me dat zeggen en vroeg of ik ook echt aan het boksen was, toen ik zei ja, nam hij een stap bij me vandaan! Ik zei hem dat hij niet bang hoefde te zijn, ik had mijn rechtse nog niet geperfectioneerd!
Daarna had hij een andere CRD aan de telefoon en hij zei dat alles goed ging, maar die blonde achter de receptie daar had hij moeite mee. Hij moest alleen uitkijken dat hij niets verkeerds zei, want ik was aan het boksen met de Chef…de andere crd begreep alleen de grap niet echt volgens mij!
Even daarna begreep Erik maar niet waarom zijn printer het niet deed, dus ik opperde dat het papier misschien op kon zijn….bleek dat ook het geval te zijn! Ik lag echt in een deuk!! Blond he?!
Uiteindelijk ging het allemaal beter dan ik gedacht had, was er echt bang voor dat het 2 hele lange weken zouden worden!
Op dinsdag van de laatste week die we met Erik-Jan hadden gingen de mensen ’s middags naar Heidelberg en wij gingen met het schip naar Mannheim om ze daar later weer op te halen. Tijdens het varen zat ik achter de balie en Erik zat achter zijn bureau en we zaten een beetje te kletsen over van alles en nog wat. Hij vroeg zich af hoe ik het voor elkaar kreeg dit jaar als Senior bij Avalon te werken en dan ook nog op deze route, Amsterdam – Basel. Nou ja, geen idee, deed vorig jaar mijn werk goed deed en dat het eigenlijk de bedoeling was dat ik naar het zuiden van Frankrijk zou gaan. Maar dat is hem niet geworden en nu zit ik hier….en toen dacht hij dat ik een relatie had met de HM….dus ik heb hem snel uit die droom geholpen! Ik ben nog steeds single met konijn en Detlef heeft een vriendin.
O nee, hij dacht dat we door de manier hij mij voorstelt aan het begin van de reis dat ik zijn partner was. Nu zijn er idd op meerdere schepen wel stelletjes tussen Senior Receptionist en Hotelmanagers, maar niet op dit schip. Ik zei Erik dat ik dat niet nodig had om hoger op te komen!
Was niet helemaal blij met deze aanname, als hij het dacht dan waren er waarschijnlijk meer mensen die dat zouden kunnen denken. Maar goed, als dat zo is, dan moeten ze dat zelf weten. Als ze het echt willen weten dan moeten ze me er maar om komen vragen.
Goed, volgende ochtend hadden we een Hoofd van afdelingen overleg en Erik kwam daar bij zitten, geen probleem. Aan het einde van het overleg is er nog een kort rondje waarbij je nog iets kunt aankaarten als dat nog niet op tafel gegooid is…en uiteraard had Erik nog iets te willen zeggen.
Toen hij begon met te zeggen dat hij geen idee had hoe de verhoudingen bij de crew lagen, wist ik al waar het heen ging en jawel, hij vertelde gewoon tegen de HM, waar de maitre en de chef bijzaten, dat hij pas de vorige dag te horen had gekregen dat ik niet de partner was van Detlef….
Ik kon wel door de grond zakken!! Wat een eikel!! Er werd uiteindelijk niet veel op gezegd, de HM wist waarschijnlijk ook niet wat hij ervan moest zeggen, want dit kwam hem ff koud op zijn dak.
Geloof dat Erik wel doorhad dat ik er niet blij mee was, zodra we weer achter onze bureaus zaten vroeg hij of ik boos was…Nu hadden we het er de dag ervoor over dat ik over een paar dagen die “lange” van boord kon schoppen, bij wijze van grapje. Maar als antwoord op zijn vraag of ik boos was vertelde ik hem dat hij die schop nu zeker wel verdient had!!! Man, ik was echt zoo kwaad! Hij zei dat hij vond dat Detlef het moest weten, dus ik zei dat ik hem dat dan liever zelf had verteld en toen bood hij zijn excuses aan. Maar het leed was al geschied natuurlijk!
Volgens mij deed dat hij dit alleen maar zo om de reactie van Detlef te peilen, misschien omdat hij mij niet geloofde. Ik heb het er nog wel met Detlef over gehad, maar hij maakte er niet zoveel van, terwijl Erik hem er op deze manier eigenlijk van beschuldigde vreemd te gaan. Geloof alleen niet dat hij dat doorhad. Ik weet ook niet of hij Erik er nog op aan heeft gesproken uiteindelijk, maar dat zal wel niet.
Vrijdag was er nog een beetje sensatie, want een van de gasten ging van z’n stokje. Maar dat werd me verteld door de maitre en de HM wilde dat ik de ambulance ervoor belde, vertelde me alleen niet wat er dan precies gebeurd was en hoe de man er nu bij zat. Maar goed, ik heb gebeld en de ambulance buiten maar opgewacht, want er lagen nog een paar schepen en een zusterschip van Avalon in de buurt.
Geen idee wat er nu uiteindelijk echt aan de hand was, de broeders wilden het me niet vertellen en de gast heb ik verder niet meer gezien. Geloof dat hij het wel overleefd heeft.
En toen was het koffer pakken!!
Jawel, eindelijk vakantie! Maar dat is weer een nieuw verhaal!


Groetjes,
Linda