Kerstdagen in Sydney!!

Zondag 27 december 2015
Om verder te gaan met mijn verhaal, onze kamergenote kwam die vrijdagochtend rond half 5 pas terug…leuk voor haar, ware het niet dat ik er wakker van werd, want ze was niet heel zachtjes. Daarbij liet ze rond 8 uur haar wekker 3 keer afgaan, om er pas rond 9 uur uit te komen!
Goed, vrijdag was het eerste kerstdag, vanaf 8 uur ’s morgens gingen de kerkklokken luiden!! Ik dacht eerst dat ze allemaal tegelijk gingen, het was best een kabaal. Maar nee, toen deze klaar was, begon er weer een andere en zo ging het verder tot minstens 10 uur!!! Heel apart, ze zullen toch allemaal rond dezelfde tijd een mis hebben, waarom kunnen ze dan niet allemaal tegelijk hun klokken luiden? Dan zijn we er in één keer vanaf! Nu denk je dat je het gehad hebt en dan begint er weer één!
Aangezien het kerst is, zijn alle dingen die in de hostel voor vandaag op de agenda stonden afgelast. Maar gelukkig was er toch wel iets te doen vandaag! Net als in Brisbane hebben ze hier ook een hop on hop off bus, eentje die naar Bondi Beach rijd en eentje die door de stad rijd.
Ik was niet heel erg vroeg, ondanks alle wekkers en kerkklokken! Beide kamergenoten gingen vandaag weer weg trouwens, de Amerikaanse al heel vroeg vanmorgen en de Argentijnse…ik weet niet waarom ze haar wekker had gezet, maar ze luisterde er dus niet naar, iets wat ze beter wel had kunnen doen. Check out is om 10 uur, toen ik kwart over 10 terug kwam van ontbijt, was ze nog bezig haar koffer in te pakken! Maar goed, het zou dus weer een verrassing worden wie ervoor in de plaats kwam! Ik had deze kamer geboekt, omdat het me wel gezelliger leek om wat mensen om me heen te hebben met de kerstdagen, maar degene die ik tot nu toe heb ontmoet gingen met de kerstdagen ergens anders naartoe…
Rond half 12 heb ik de bus naar Bondi Beach genomen, daar ben ik ook uitgestapt om er een rondje te lopen. Het was uiteindelijk toch beter weer dan ik dacht dat het zou worden! Het was best bewolkt toen ik wegging, maar inmiddels was het zonnig en hartstikke heet! Ik heb alleen wat foto’s genomen. Het was heel erg druk op het strand, schijnt een soort kerst traditie te zijn, dat iedereen met kerst naar dit strand gaat. Maar eigenlijk kun je het niet echt een traditie noemen, iedere mooie dag die er is gaan ze hier naartoe. Maar het was wel apart om al die kerst mutsen te zien op het strand!!!
De bus kwam ieder half uur en ik ben na een half uur weer opgestapt. Ik heb het rondje afgemaakt naar het begin, dat was op het central station vlak naast de hostel. Ik heb mijn jas weer terug gebracht naar mijn kamer en ik heb de zonnebrand en mijn pet ingepakt! Die had ik niet meegenomen, omdat ik dacht die niet nodig te hebben! Toch maar wel, ik heb me ingesmeerd en in het café bij de hostel een tosti gegeten.
Daarna ben ik weer naar het station gegaan om op de bus die door de stad reed te stappen. Er zat alleen een beetje een maffe chauffeur in. Het rondje door de stad ging langs de Botanical Gardens, waar ik graag naartoe wilde. De Central Station opstaphalte was ergens halverwege, dus ik heb eerst met deze het rondje afgemaakt naar opstaphalte 1. Volgens deze chauffeur moesten we de andere bus nemen, richting Bondi…maar die kwam daar helemaal niet langs. Uiteindelijk bleek dat de bus waar ik in zat bij opstappunt 1, een pauze had en we allemaal over moesten stappen op de bus ervoor…die gewoon weer het rondje door de stad maakte en langs de Botanical Gardens kwam…in plaats van dat hij mij dat nou verteld!!
Maar goed, met deze bus maakte ik dus de andere helft van het rondje door de stad, langs Darling Harbor, Harbor Bridge en The Rocks. Bij de Royal Botanical Gardens ben ik uitgestapt, want ik wilde graag naar Mrs. Macquerie’s point, aan de andere kant van de gardens.
Op mijn kaartje van de stad zag het eruit alsof het nog best een eindje lopen was, maar het bleek dichterbij te zijn! (gelukkig!) Het was heel mooi! Alhoewel tegen die tijd de zon wegging, maar goed, vanaf dit punt heb je een mooi uitzicht op de Opera House en de Harbour Bridge tegelijk! Vandaar dat ik niet op die punten ben uitgestapt, want nu kon ik beide iconen van de stad in één foto vangen!!! Wel even gewacht tot de zon weer tevoorschijn kwam!
Op dit punt staat ook Mrs. Macquerie’s Chair, een stoel uitgehakt in rots. Je vraagt je af waarom ik deze vrouw zo vaak noem, maar dit is de vrouw van de gouverneur die de Hyde Barracks liet bouwen. Volgens mij was hij de eerste gouverneur van de stad, dus nog alle ruimte om voor zijn vrouw het een en ander te vereeuwigen! Ze zat hier altijd graag om te kijken naar de mensen die bezig waren met het opbouwen van de stad. Uiteraard was het toen een ander uitzicht dan nu!
Via de Macquerie Road, langs de andere kant, ben ik terug gelopen naar de Botanical Gardens. Via paden door deze gardens ben ik naar de Opera House gelopen, wat ook weer dichterbij lag dan het leek te zijn.
Rondje gelopen, op een bankje gezeten en toen via Pitt Street terug gelopen naar de hostel. Er bleek toch meer open te zijn dan ik dacht, maar toen ik frietjes wilde halen bij een zaakje naast de hostel, waren ze de frituur al aan het schoonmaken. Blij dat ik de salade heb gekocht!
Toen ik terug kwam op mijn kamer, had ik alweer een nieuwe kamergenote…maar deze was een beetje maf! Ze lag in bed en toen ik binnenkwam en gedag zei, keek ze niet op van haar mobiel waar ze mee bezig was…echt de rest van de avond geen stom woord. Niet dat ik haar veel te vertellen had, maar je kunt elkaar op zijn minst gedag zeggen…
Rond half 8 had ik ineens door dat ze lag te slapen! Lichten waren nog aan, gordijn stond nog open…
Rond 10 uur ben ik zelf ook gaan slapen. Maar midden in de nacht werd ik wakker omdat die mafkees midden in de kamer op de grond ging zitten eten….uit een plastic tasje uiteraard. Duurde gelukkig niet zo heel lang en even daarna ging ze weer naar bed.
Zaterdagochtend heb ik haar ook niet gezien of gesproken, ze lag te slapen toen ik opstond en sliep nog steeds toen ik wegging. Vandaag geprobeerd iets meer op tijd te zijn, maar uiteindelijk was het half 10 dat ik wegging.
Ten westen van Sydney liggen de Blue Mountains, zo genoemd omdat de bomen die er staan een soort blauwe waas afgeven. Wat voor bomen zijn dat dan?! Geen idee, heb er wel over gelezen, maar ben het vergeten! Haha
Ook hier is een hop on hop off bus, maar om daar op te kunnen stappen, moest ik eerst met een trein naar Katoomba. Die rit zou zo’n 2 uur duren, maar door werkzaamheden ging het eerste stuk naar Blacktown met een bus en daar kon ik op de trein stappen. In plaats van 10 voor 12, was ik nu rond 10 voor half 1 in dit stadje, dus een half uurtje later.
Opstaphalte 1 zat tegenover het Mountain Ridge café en aangezien het al half 1 was, dacht ik daar eerst iets te gaan eten voordat ik door de bergen ging wandelen. De bus ging ook hier ieder half uur, ik wilde rond kwart over 1 de bus nemen, maar het duurde nogal lang voordat mijn eten kwam. Die van kwart over 1 haalde ik net niet. Inmiddels was het ook lekker gaan regenen, dus heel erg was het niet dat ik nog even een half uurtje gewacht heb.
Toen ik in Sydney op de bus stapte, was het lekker zonnig, maar hoe dichter we bij Katoomba kwamen, hoe donkerder het werd. En uiteindelijk ging het dus regenen en niet zo zuinig ook!
In de Blue Mountains kun je verschillende dingen doen, deze bus brengt je naar een aantal van die punten. Je kon een pakket kopen van een Skyrail, Skywalk, Bushwalk en een Skytrain voor $35,-. Maar daar had ik eerlijk gezegd niet zoveel zin in. De Skyrail was net zoiets als wat ik in Cairns al had gedaan, vond dat wel dapper genoeg. De Skywalk was grotere gondel, waar meerdere mensen in konden en waarvan de bodem van glas was…nee dank je wel. De Skytrain is de trein op het meest steile punt van de bergen, dat leek me wel leuk om te doen. In Sydney werd me verteld dat er zo’n 120 traptreden waren en het zou ongeveer een uur lopen zijn naar beneden, waarbij ik dan de trein weer terug omhoog kon nemen.
Maar dat bleken toch iets meer treden te zijn, 1000 om precies te zijn en het was 2 uur lopen! Zelfs als het niet had geregend had ik daar toch voor bedankt. Dus ik heb alleen met de bus rond gereden en ik ben naar verschillende punten gelopen. Erg blij dat ik geen pakket heb gekocht of een tour naar de Blue Mountains, met dit weer had ik zeker niet de hele dag hier rond willen lopen, nu kon ik zelf zeggen wat ik wel en niet ging doen.
Goed, om kwart voor 2 stapte ik op de bus, de eerste paar haltes waren in Katoomba zelf, dat hoefde voor mij niet zo nodig. De chauffeur raadde me aan eerst bij halte 8 uit te stappen, de bus ging maar 1 kant op en dan is het handiger om de nummers in de juiste volgorde te doen, anders wacht je langer dan je tijd hebt om iets te doen.
Bij deze halte kon ik naar Reid’s plateau en de Katoomba Falls lopen. De chauffeur heeft me een paar keer uit moeten leggen hoe ik daar moest komen. Ik had wel een kaartje, maar dat was niet zo heel duidelijk. Ik ben op weg gegaan, maar er waren geen duidelijke borden met aanwijzingen voor waar ik naartoe wilde en de mensen die ik tegenkwam wisten ook niet precies waar ze waren, dus dat schoot lekker op!
Ik dacht het gevonden te hebben, maar dit was een ander punt, want even verderop zag ik een groter plateau…ik hoorde een waterval, dus daar ben ik nog naartoe gelopen. Ik heb hem gevonden, foto’s gemaakt en toen ben ik gewoon terug gelopen zoals ik gekomen ben. Ik hou er niet zo van als er geen bordjes zijn en er was niemand aan wie ik het kon vragen, deze route kende ik en het leidde me naar waar ik moest zijn, dus ik vond het wel goed! Daarbij was het weer lekker gaan regenen en ik had geen zin om erg lang te lopen. Ik had wel mijn vest mee, maar niet mijn jas en die kan iets beter tegen regen dan mijn vest!
Ik had een heel boekje meegekregen met alle vertrektijden erop en hoefde gelukkig niet lang te wachten tot de bus weer kwam. Ik ben daarna naar halte nummer 15 gereden, Honeymoon Lookout. Hier vandaan was het zo’n 40 minuten lopen naar de rotsen/bergen die ze de Three Sisters noemen. Dat was wel te doen.
Het eerste stuk loop je door het woud, omhoog, omlaag en opletten dat je nergens over struikelt. Ook hier waren verschillende uitkijkpunten waar je een goed uitzicht had, bij één van die punten was een hek geplaatst op een grote rots, in het midden was de rots doormidden gespleten! Gaaf!
Het was gelukkig wel even gestopt met regenen, dat was toch wel fijn. Helaas bleven de wolken wel waar ze waren, waardoor het er een beetje grauw uitzag, maar dat maakte het uitzicht er niet minder mooi door!
De route zelf liep naar Echo Point, maar er was een splitsing waardoor je bij de Three Sisters kon komen. Hier was een betonnen pad gemaakt, wat een stuk makkelijker liep. Om écht één van de Sisters aan te kunnen raken, moest je een trap af, de Giant Stairway. Half treden uit rots, half van metaal. Er stond bij het begin al een waarschuwing dat het “steep steps”, steile treden waren…dat was in sommige gevallen nogal een understatement!
Nieuwsgierig als ik ben, ben ik toch die trap af gegaan!!! Gelukkig waren er aan beide kanten leuningen, waar ik me dan ook goed aan vast heb gehouden. Iedere keer als er iemand omhoog kwam, heb ik even gewacht tot ze voorbij waren, zodat ik me weer vast kon houden. Toen ik dacht dat ik er was, waren er nog meer treden! Maar ik heb het gered!! Na deze enge trap, was er een nóg engere brug, waar je overheen moest om écht op de eerste van de drie Sisters te komen.
Het waaide er gigantisch!!! Ik had mijn pet op om de regen een beetje tegen te houden, maar die waaide dus mooi af!! Het was er best druk, maar ik ben de brug over gegaan naar de berg. Ik heb er foto’s gemaakt en van het uitzicht genoten. Het was echt heel erg mooi!
Na een paar minuten de trap weer op gegaan naar boven….Ogen op de treden, Ogen op de treden…dat werd zo’n beetje mijn mantra!! Haha
Maar het is gelukt, ik ben boven gekomen. Ik had mijn witte broek aan getrokken, het was zonnig in Sydney…maar hier met de regen was alles natuurlijk nat en modderig. Nu had ik daar tot die trap nog niet zoveel last van, maar toen ik boven kwam, zaten mijn broekspijpen onder de modder…fijn!
Even gezeten en wat water gedronken. Daarna doorgelopen naar Snookers Point, een uitkijkpunt waar ik een foto van de brug en de berg heb gemaakt waar ik even daarvoor op had gestaan. En daarna door naar Echo Point, waar een Visitor’s Centre was, toiletten en restaurants. Daarom laten ze je van nummer 15 terug lopen naar nummer 14, andersom is er niets om te doen. Bij het Visitor’s Centre heb ik een paar kaarten gekocht en ik ben naar de opstaphalte gelopen. Het was inmiddels al 4 uur en ik had niet heel veel zin meer. Ik ben meegereden naar nummer 18, Gordon Falls. Volgens het schema kon je er uit stappen en zou er een half uur later weer een bus komen. Wel voor de zekerheid even gevraagd, want degene die daarna kwam zou een uur later komen en daar had ik geen zin meer in. Maar het bleek echt niet heel ver weg te zijn, dus ik ben daar uit gestapt om de waterval te bekijken…Uiteraard waren hier ook weer trappen die ik af moest.
De waterval zelf was een beetje een lachertje! Met al de regen die we die dag al gehad hadden, was het nog steeds maar een zielig stroompje, moest er echt naar zoeken! Maar goed, ik heb hem gezien. Daarna weer terug gegaan en terwijl ik stond te wachten zat er een Kookaburra op een tak in de buurt. Even tegen staan praten en wat foto’s van gemaakt. Toen ik weg liep vloog het van de tak en pakte iets te eten op de grond, niet ver van waar ik stond…hij zat dus gewoon al die tijd te wachten tot ik daar weg ging! Haha
Maar goed, ik heb de bus genomen tot Leura Village, daar ben ik uitgestapt met het idee er iets te eten en dan vandaaruit de trein terug te nemen naar Blacktown. Maar er was niet veel open en ik had geen zin om terug te gaan naar Katoomba, dan zou ik hier weer langs komen met de trein.
Ik ben op de trein van half 6 naar Blacktown gestapt. Ik haal wel wat et eten in Sydney.
Onderweg mijn kaarten geschreven en hoe dichter we bij Blacktown kwamen, hoe beter het weer werd. In Blacktown een goede aansluiting met de bus, konden er zo naartoe lopen en hij reed vrijwel meteen weg. Ik was rond kwart voor 8 weer terug in Sydney. Ik had niet heel veel honger, alleen iets kleins gegeten.
In mijn kamer bleek ik nu 2 kamergenotes te hebben en een daarvan had het bed boven mij gekozen, jammer! Het was een Aziatische die zover als ik begreep 2 nachten bleef en nog niet wist wat ze daarna ging doen. Haar Engels was niet echt goed, begreep er geen reet van. De mafkees van de nacht ervoor was weg, maar daarvoor in de plaats was een andere mafkees gekomen!!!
Ze kwam vrij laat terug in de kamer en terwijl wij lagen te slapen, deed ze gewoon tot 2x toe het grote licht aan!! Maar gevraagd of ze misschien het lampje bij haar bed aan kon doen, zodat het grote licht uit kon….
Daarbij ging ze minstens nog 5x de kamer in en uit, wat ook niet echt zachtjes ging en ze moest haar bed nog opmaken, wat ze ook uitgebreid ging doen…heel fijn.
Vanochtend waren er natuurlijk ook missen in de kerken in de omgeving, dus om 8 uur begon het klokkengelui weer!! Dat was nu 3 dagen achter elkaar, ook erg fijn!
Ik had voor vandaag niet veel plannen. Ik ben eerst naar de Market City gegaan, waar ik bij Esprit 2 broeken met een leuke korting heb kunnen kopen. Daarna ben ik naar Darling Harbor gelopen. Mega groot er is van alles te doen en ze zijn er nog van alles aan het bij bouwen. Er zit hier ook een groot winkelcentrum, waar ik in een restaurantje wat heb gedronken. Iedereen was nog steeds vrij natuurlijk, dus het was overal nog steeds erg druk.
Ik ben rond half 4/ 4 uur terug gegaan naar de hostel. Ik heb mijn koffer half ingepakt en daarna heb ik tot 6 uur wat gelezen. Tegen die tijd hadden we nog een 4e persoon erbij op de kamer. Ze vroeg me of iedereen niet een dekbed op het bed moest hebben, wat ook zo was, maar de 2e mafkees had hem op haar bed gelegd…
Goed, bij Market City lekker weer gegeten, dit keer loempia’s, maar die waren niet zo lekker als ze eruit zagen helaas.
Ik ben rond half 10 naar bed gegaan, want het word vroeg dag morgen!
En echt nog geen 5 minuten nadat ik naar bed was gegaan, kwam de 2e mafkees al bellend de kamer binnen…ze ging gelukkig weer weg, maar toch.

Groetjes,
Linda