Weekendje Washington DC

Maandag 10 april 2017

!!!! Waarschuwing vooraf; Dit is een lang verhaal!!!! :) :)

Afgelopen vrijdag ging weer rond 7 uur de wekker en rond 8 uur was Caroline op weg naar haar werk. We hebben even de lakens van de bedden gehaald, zodat we die konden wassen.
Toen Caroline de deur uit ging, ben ik mee naar beneden gelopen en doorgelopen naar de kelder, waar de wasmachine en droger staan. Ik had eerder al gevraagd aan Amy of ze mij wilde laten zien hoe het werkte, ik heb in Amerika wel eerder al een was gedraaid, maar alle machines zijn weer anders.

Maar het ging goed, een was draaien duurt ongeveer een half uur en de droger is ongeveer 50 minuten, dus ik was ruim op tijd klaar om naar de bus te gaan vanmiddag! En terwijl de wasmachine en droger bezig zijn, kon ik nog een beetje opruime en mijn spullen pakken voor ons weekendje weg!
Caroline heeft haar spullen al meegenomen, zij kan gelukkig haar laptop achter laten op haar werk. Die is nogal zwaar, dus dat is wel heel fijn! Met de was is alles goed gegaan, de hele kamer lag vol was wat nog moest drogen of uitwasemen van de droger!

Rond half 12 was ik hier de deur uit en wat denk je?! Het regende!! Niet zo heel hard, maar genoeg om flink nat van te worden als je een stukje moet lopen. Dus toch maar een paraplu meegenomen, niet handig als je al een hand vol hebt met een tas!

Maar goed, ik had tijd genoeg om even bij AT&T langs te gaan, ik wilde toch nog het een en ander vragen. Maar helaas ook deze collega wist niet hoe hij de simcard aan de praat kon krijgen. Echt idioot, in zo’n land als dit!! Als ik nou in verweggistan had gezeten, had ik me er nog iets bij voor kunnen stellen, maar hier?!
Maar goed, ik ging een weekend weg, dus ik heb het maar even laten zitten.

Bij Penn Bookstore ben ik nog even naar de wc gegaan en ik had Caroline een sms gestuurd dat ik daar zat, zodat we samen naar het station konden lopen. Rond half 1 ging zij van haar werk weg en samen zijn we verder gelopen. Zij had op haar werk nog even gekeken waar we precies op de bus moesten stappen, dat was wel een goed idee! We waren niet de enige in ieder geval! We waren wel lekker op tijd, waardoor we vrij vooraan in de rij stonden en een goed plekje uit konden zoeken. Het was een dubbeldekker bus, die ook niet eerder begon met inladen dan ongeveer een kwartier voor vertrek! Waardoor wij al die tijd in de regen en wind buiten stonden te wachten, erg fijn!

We hadden een plekje beneden, ik zat bij het raam. Onze tassen hebben we gewoon bij ons gehouden, er was plaats onder de stoelen. Philadelphia uit komen rond kwart voor 2 op een vrijdagmiddag was nog niet zo makkelijk! Ik weet niet wat er aan de hand was, maar we stonden vrij lang stil en het duurde een tijd voordat we echt de snelweg op konden.

De rugleuning van mijn stoel ging niet meer omhoog en in eerste instantie leek dat geen probleem, maar later heb ik toch maar mijn jas als kussen gebruikt om iets rechterop te kunnen zitten.

Al vrij snel gingen mijn ogen dicht! Ik kan niet echt slapen in een bus, maar meestal ben ik wel zo moe dat mijn ogen vanzelf dicht gaan en dat was nu weer het geval. Caroline werd ook erg duf van de busrit, dus we hebben allebei wel een beetje geslapen.
We maakten 1 stop onderweg in Baltimore, maar het leek echt in de middle of nowhere, want het was ver buiten het centrum in een winkelcentrum. Dat was wel echt raar.

We zouden rond half 5 in Washington DC zijn, maar om een of andere duistere reden waren we er pas tegen half 6. We wisten niet wat hier de oorzaak van was, goed het duurde even voordat we de stad uit waren, maar we hadden niet het idee dat we daardoor een uur later zouden aankomen.
Maar het was niet anders. Caroline had ook al opgezocht hoe we bij het hotel konden komen, we wisten alleen niet waar we de bushalte hiervoor moesten vinden.
Gelukkig zat er in het treinstation iemand die dat kon vertellen en hij heeft ons meteen een paar plattegrondjes meegegeven.

Uiteraard gingen we toch de verkeerde kant op, maar daar kwamen we al snel achter en toen hadden we ook snel door waar we wel naartoe moesten.
Maar man, wat was het KOUD!!!! Echt ongelooflijk!!! In Philadelphia was het ook niet warm met de regen en wind, maar hier was de wind écht ijskoud!!! Gelukkig hadden we ons dan wel warm aangekleed, maar toch….want uiteindelijk hebben we 3 kwartier bij een bushalte gezeten tot onze bus kwam en dat is niet fijn als het zo koud is!!!
Hoe dat kwam kunnen we je ook niet vertellen, er stond een tijdschema en de komst van de verschillende bussen werd ook aangegeven, maar er klopte dus helemaal niets van!! Wij moesten bus 80 richting Kennedy Center hebben, we hebben minstens 3 bussen met nummer 80 gezien, maar die gingen allemaal de andere kant uit en degene die wel onze richting op gingen, reden maar tot halverwege de route!

Maar rond kwart voor 7 zaten we dan toch eindelijk in een bus richting het hotel en dat wisten we gelukkig ook snel te vinden!!
Het was een heel mooi hotel trouwens, Hotel Lombardy. Het zag er op de site al mooi uit, maar foto’s zeggen ook niet alles…dat weet ik uit ervaring, he Marjo?! Hahah

Maar dit was écht mooi!! We gingen met een kleine lift naar de 10e verdieping en toen was het even zoeken welke kamer van ons was, want we konden het handschrift van de receptioniste niet zo goed lezen. Het kon een 7 zijn, maar ook een 2. En uiteindelijk was het een 2, want bij nr 7 deed de sleutel het niet en we hoorden er mensen praten!!

Het was heel leuk, iedere kamerdeur had een louvredeur ervoor, dat zag er al chic uit!
In de kamer kwam je eerst in een halletje en we hadden een Kingsize bed in de kamer staan, met minstens 6 kussens! Mooie badkamer met een kaptafel en stoel ervoor, kast ertegenover. Mooi bureau en zelfs een keukentje met wasbak, koelkastje en koffiezetapparaat en een zitje met 2 rieten stoelen.
De gordijnen waren echt mega zwaar én we hadden een televisie!!!

We keken uit op Pennsylvania Avenue, een drukke, brede straat, maar daar hebben we niet zo heel veel last van gehad.
Eerst hebben we wat foto’s gemaakt van de kamer en daarna zijn we op zoek gegaan naar iets te eten. Volgens de kaart op Caroline d’r telefoon was er een TGI Friday’s in de buurt. En dat was ook zo, alleen was het er hartstikke druk en we hadden geen zin om te wachten, dus zijn we verder gaan kijken. Uiteindelijk bij een Mexicaan lekker een kom groente, rijst en kip gegeten, Caroline had er steak en garnalen in. Het was er niet zo warm, dus we zijn er niet zo lang blijven zitten. Tegen half 9 waren we alweer in onze kamer. We hebben de tv aangezet, maar niet echt gekeken, de lichten gingen al vrij snel uit, we waren nog steeds duf van de busreis!

We hebben geen wekker gezet voor zaterdagochtend, maar we waren toch rond 8 uur wakker. Wel nog even blijven liggen, want we hadden geen haast! Ik had ’s nachts wel mijn oordopjes in gedaan, er gingen vliegtuigen over en boven liep er iemand rond, maar het leek net of er ratten tussen de verdiepingen liepen!! Lekker op ons gemak gedoucht en aangekleed. De douche was wel grappig, grote douchekop, waardoor alles nat werd en er zat een raam naast het bad, dus als dat raam open had gekund hadden de mensen buiten op straat ook nat geworden!

Tegen half 11 gingen we op pad voor ontbijt. Er zou en Pret a Manger in de buurt moeten zitten, die kennen we van Londen en is erg lekker, maar helaas waren ze er bezig met bouwen. Gelukkig zat er nog genoeg in de buurt, alleen was het overal een beetje druk!! Bij een Founders Market was de wachttijd voor een tafeltje een uur en 3 kwartier…!
We zijn lekker bij Paul gaan zitten, aan de overkant! Dit was een Franse Boulangerie zeg maar. Hier hadden ze nog een plekje en hebben we lekker gezeten, gegeten en zitten kletsen. Caroline had hier de lekkerste cappuccino tot nu toe en ik kreeg gewoon een hele pot thee ipv alleen een kopje!

Goed, toen alles op was zijn we op weg gegaan naar Ford’s Theater, het theater waar Abraham Lincoln is neergeschoten.
Ik weet niet waarom, maar weer liepen we eerst de verkeerde kant uit, beetje last van mijn gevoel voor richting ben ik bang!
Maar goed, dat was weer snel opgelost.

We kwamen langs het Witte Huis, wat er eerlijk gezegd niet zo indrukwekkend bij stond. Er staat altijd al een hek omheen, maar nu stond er nog een tweede hek omheen en veel mensen van de Secret Service, mét bepakking.
Volgens mij kwamen we langs de voorkant, de achterkant is met het Oval Office, wat je altijd in films ziet enz. Die kant is wel interessanter, dus dat zal het ook wel geweest zijn.

Bij Ford’s Theater konden we helaas niet naar binnen, want het theater word nog steeds voor voorstellingen gebruikt en die middag zou er weer een voorstelling zijn, dus helaas.
We konden wel naar de overkant, naar het Petersen House, waar Lincoln is overleden, maar daar stond een lange rij voor de deur en daar hadden we niet zoveel zin in.

Toen maar op weg naar iets te eten. Van wat ik me herinnerde van een eerder bezoek, was er in de Old Post Office een foodcourt, dus daar wilden we wel naartoe.
Maar óf de bordjes stonden verkeerd om, of er was gewoon echt iets mis met mijn gevoel voor richting, maar we liepen er in een rondje naartoe!
En guess what?? We konden er niet in!! Het was nu een Trump International Hotel!!! En bij iedere ingang stonden hekken!!!!
Ik moet het nog nakijken, maar ik denk echt dat hij het gekocht heeft en er een hotel van heeft laten maken. Of het moet iets anders zijn geweest, maar de bordjes in de stad zijn er ook nog niet op aangepast. Heel vreemd!
Het grappige was dat er aan de achterkant een Starbucks zat, waar je wel gewoon naar binnen kon…en dat hebben we ook maar gedaan, want er was verder niet zoveel in de buurt.

Het was er bloedheet binnen en de service was écht mega langzaam!!! Caroline wilde een croissant met ham en kaas, moest hij eerst alle kastjes doorzoeken om erachter te komen dat die er niet meer waren. Ik wilde bananen brood en een plakje citroen cake, dat moest allemaal apart uit een plastic verpakking in een papieren zakje gedaan worden. En er mocht niets met zijn handen aangepakt worden, want hij deed alles met een tang. En het duurde ook even voordat er 2 koppen thee ingeschonken waren!! Caroline was ondertussen maar gaan kijken of er een plekje was! Maar goed, het duurde even, maar uiteindelijk konden we gaan zitten met onze thee en cake!!

Hierna zijn we doorgelopen naar de National Mall, dit is een strook tussen het Capitool en het Washington Monument, waarlangs vrijwel alle Smithsonion musea staan.
Het was vandaag lekker weer, met een ietwat frisse wind af en toe, maar we wilden niet echt naar binnen gaan. We zijn een rondje monumenten en memorials gaan doen. Voor bijna iedere president en bijna iedere oorlog waar Amerika aan mee heeft gevochten hebben ze hier een gedenkteken staan. Voor het één iets groter dan het ander, maar allemaal wel indrukwekkend.
We vroegen ons af wat het verschil was, maar hebben daar niet echt een antwoord op kunnen vinden.

Langs het Washington Monument zijn we naar het Vietnam memorial gelopen en vandaar naar het Lincoln Memorial en het Korean Memorial. Het Lincoln Memorial was mega druk!! Echt niet te geloven!! Heel jammer, we zijn wel naar boven gegaan en we hebben foto’s gemaakt, maar het was zo druk, dat we meteen weer naar beneden zijn gegaan. Voor het memorial is de Reflection Pool, waarvan ik dacht dat dat een mooie plek zou zijn voor een foto van ons samen, maar toch maar niet gedaan, ik vond het niet zo leuk dat er nog zoveel andere mensen op de foto zouden komen te staan!!

Vanaf het Korean Memorial zijn we naar het Franklin Delano Roosevelt Memorial gegaan, onderweg kwamen we langs het memorial voor Martin Luther King. Het leek erg nieuw, kon me ook niet herinneren of het er al stond of dat we er langs zijn gelopen zonder dat we dat doorhadden de vorige keer dat ik hier was. Maar het was heel mooi! Het leek een door tweeën gespleten berg waar je doorheen kon lopen en daar stond dan weer een groot blok steen, waar ze Martin Luther zijn gestalte hebben uitgehakt. In die steen staat de tekst “Out of a mountain of despair, a stone of hope” dat vond ik wel een mooie tekst.

Eigenlijk kwamen we hier ook voor de kersenbloesem die rond deze tijd zou moeten bloeien, maar daar hebben we helaas maar weinig van gezien. We hadden al gehoord dat er al niet zoveel bloeide, maar door een late sneeuwstorm is ook al meer dan de helft van de bomen afgevallen. Er was wel wát kersenbloesem te zien en wat we zagen was ook erg mooi. Gaf wel een goede indruk van hoe het eruit moet hebben gezien als alles in bloei was!
Terwijl we eerder die dag naar het Vietnam Memorial liepen, viel er een kersenbloesem bloemetje voor ons op de grond, die zit nu te drogen in mijn reisdagboek, hebben we toch nog wat!!

We zijn langs het Tidal Basin naar het FDR memorial gelopen. Zowaar loop je dus langs water, zónder dat er een hek omheen zit! Dit memorial is vrij groot, maar hij is dan ook zeker 3 of 4 keer tot president herkozen en heeft het land door een aantal moeilijke perioden geloodst, waaronder de depressie en WOII.

Hier vandaan zijn we verder gelopen langs de Tidal Basin naar het Jefferson Memorial, een standbeeld voor de 3e president van dit land. Ook erg mooi, maar ook hier erg druk.
Daarna vonden we het wel weer tijd om richting hotel te gaan. We zijn andersom langs de Tidal Basin gelopen naar het WOII memorial, die hadden we nog niet gezien.
Ook erg mooi, veel water in ieder geval.

Het is wel mooi, bij ieder memorial/monument staat een bordje met de tekst “respect your memorial” waarvan ik het idee heb dat ze dat er expres zo op hebben gezet om mensen zich ervan bewust te maken dat ze door hun belastingen hier ook aan hebben meebetaald en dat het daardoor in ieders belang is dat het er mooi en netjes bij blijft staan. Maar helaas waren er mensen die of niet konden lezen of gewoon geen respect hadden, want ze fietsten hier gewoon doorheen!!!

Het is ons weer gelukt om naar het hotel te komen. We wilden onderweg iets gaan eten, maar helaas kwamen we niets tegen. Tot we bij het plein voor het hotel aankwamen. Weer geprobeerd bij TGI Friday’s iets te gaan eten. Er ging net een hele grote groep tieners de deur uit, dus we dachten dat er in ieder geval plaats zou zijn om te zitten. Maar we werden niet eens opgemerkt, dus we zijn het ergens anders gaan proberen.

Toen zijn we bij de Italiaan naar binnen gegaan, Bertucci’s. Hier hing een papier dat ze een grote groep binnen hadden zitten en dat ze eigenlijk dicht zouden zijn….daar baalden we wel van, want zo heel veel meer zat er niet en we waren het gewoon zat om verder te moeten lopen. Dus we hebben gevraagd of we aan de bar konden zitten eten en dat was goed…

Maar het ging niet helemaal goed eigenlijk. Ten eerste duurde het even voordat we ook maar iets kregen. De manager was ergens voor bij geroepen en hij heeft ons een menukaart en ons drinken gegeven. Een van de waiters kwam onze bestelling opnemen, die Caroline een paar keer moest herhalen. Daarna duurde het even voordat er iets te eten kwam…ik kreeg eerst mijn eten, maar ik had geen bestek, dus ik kon er nog niet aan beginnen. Er was iemand naar de keuken al gegaan om andere bestellingen op te halen en bestek, dus maar gevraagd of er iets was waarmee ik het warm kon houden.
Toen ik eindelijk bestek kreeg, was Caroline d’r pizza er nog niet, dus zijn we maar eerst aan mijn eten begonnen. Dat was bijna op toen de pizza kwam, maar onze salades zaten er nog niet bij….
Om ons heen ging het ook al niet zo lekker, mensen die iets besteld hadden en daar heel lang op moesten wachten, naast mij zat een stel dat een box wilde om de pizza mee te nemen en de rekening en ze moesten op allebei een eeuwigheid wachten! Ik zei al dat ze gewoon zo naar huis konden gaan, want er was niemand die er iets mee deed!!

En uiteindelijk had ik hem zó zitten, dat ik gewoon weg wilde! Caroline was er ook wel een beetje klaar mee, dus ik heb gezegd dat ze die salades konden laten zitten en dat we de rekening wilden hebben. Maar om die salades van de rekening af te halen, moest eerst de manager erbij komen. Ondertussen kwamen wel de salades, maar ze zouden wel van de rekening gehaald worden. Goed, want we hebben er maar een paar happen van genomen.

Toen kwam de manager ons vragen of er iets mis was met onze soep….terwijl de waiter hem net had ingelicht over wat wij wilden! Maar nee, gezegd dat het allemaal heel lang duurde en dat we gewoon weg wilden. Toen we de rekening kregen waren de salades er inderdaad vanaf gehaald, we hebben nog wat extra korting gekregen en we zagen dat ze onze drankjes er niet eens op hadden gezet!!!! Maakte niet uit, we hebben betaald en we zijn weg gegaan!!

Ik werd er écht schijtchagrijnig van, sorry voor het taalgebruik!! Maar dit was gewoon niet normaal!!! Begrijp helemaal dat alles iets langer duurt als je een grote groep in huis hebt, maar dan moet je óf zorgen dat je meer personeel hebt (of in ieder geval personeel dat weet wat ze moeten doen!) óf gewoon tijdelijk de bar voor het eten dicht gooien! Waarvan ze waarschijnlijk denken dat ze dat niet kunnen doen, omdat ze dan geld weggooien, maar op deze manier deden ze dat óók!!!
Echt die jongens die er rond liepen waren waarschijnlijk net begonnen of waren niet gewend dat er zoveel mensen tegelijk binnen zaten! De één was constant op zoek naar schone wijnglazen, de andere onthield niet wie wat besteld had en allebei liepen ze zich maar te verontschuldigen. Als we geld hadden gekregen voor iedere keer dat ze sorry zeiden, hadden we er gratis kunnen eten!!!!
Moet eerlijk zeggen dat dit ook niets voor mij was, normaal wacht ik gewoon tot er iets komt en laat ik het allemaal maar gaan, maar ik was het zat! Ik was moe en ik had gewoon geen zin in dit gezeur!! Vind dat we het nog netjes hebben gedaan!

Weer lekker op bed zitten uitbuiken. Geprobeerd om met mijn dompelaar thee te zetten, maar ik had 2 stopcontacten geprobeerd en er gebeurde niets, dus helaas geen thee. Ik dacht dat er iets mis was met de dompelaar, had ik hem ook maar thuis uit moeten proberen voordat ik hem meenam. Maar later wilde ik mijn camera en mobiel opladen en dat werkte ook niet, alleen bij een stopcontact aan Caroline d’r kant van het bed deed het, dus lag het toch echt aan de stopcontacten, niet aan mijn dompelaar gelukkig!

Rond 10 uur ging weer het licht uit en lekker weer geen wekker gezet, heerlijk!
Zondag waren we iets later wakker, Caroline is eerst gaan douchen en aankleden, daarna heeft ze Eddie nog even gebeld en ondertussen heb ik me aangekleed en alles ingepakt. Ik had nu ineens meer in mijn tas dan op de heenweg! Maar vandaag zou het echt warmer worden, dus alle truien en vesten konden in de tas.

Helaas was het hotel te ver weg om de spullen hier achter te laten en ze later op te halen. Misschien was er wel een oplossing voor, maar we vertrouwden de bus hier niet meer zo na afgelopen vrijdag en het was nu zondag, dus dan gaat er helemaal niets op een normaal schema!
Maar uiteindelijk ging het allemaal wel!

We zijn weer lekker naar Paul gegaan voor ons ontbijt, wel een strategie bedacht, want op zondag gaan meer mensen uit ontbijten. We hebben eerst een tafel gezocht en toen zijn we één voor één iets te eten gaan halen. We zaten aan dezelfde tafel als gisteren, dat was wel grappig!
Weer lekker gezeten, gegeten en zitten kletsen! We wilden eigenlijk niet weg, want we vonden Washington gezelliger dan Philadelphia.
Ondertussen ook een plan bedacht om het een en ander nog te bekijken en toch bij het station te eindigen rond half 6. En dat is gelukt! We zijn begonnen bij Renwick Gallery, waarvan ik had gelezen dat daar werken van Singer Sargent, Cassat en Hopper hingen, maar dat was óf al een tijd geleden óf ik heb het verkeerd gelezen, want dat hing er dus helemaal niet!
We moesten eerst onze tassen laten controleren en ze beneden in de kelder bij iemand neer zetten. Mochten wel mijn rugtas mee, want daar zaten mijn tablet en camera in, die ging ik niet beneden laten staan! Met mijn vuile was mochten ze doen wat ze wilden, maar niet met mijn tablet! Haha
We hebben wel rondgekeken, er waren een aantal leuke dingen, maar van het meeste snapten we geen bal! We zijn er ook vrij snel weg gegaan.

Op de National Mall hebben we gekozen voor het National museum of American History, we waren in Amerika, dus dat leek ons wel toepasselijk!
Hier moesten we ook onze tassen open doen, allemaal en er van alles uit halen en daarna door een metaal detector poortje….echt onwijs!!! Baalde er een beetje van, maar het was wel begrijpelijk, groot museum, veel mensen, dus als iemand iets wil doen, is dit wel een goede plek. Was alleen een beetje jammer dat we zoveel spullen bij ons hadden. Maar gelukkig hadden ze hier wel kluisjes, dus we hebben snel al onze spullen weg gezet.

We zijn boven begonnen, bij het ontstaan van Amerika en alle oorlogen waar ze aan mee hebben gevochten. Werd er wel een beetje naar van op een gegeven moment, maar gelukkig waren we er daarna snel uit. Nog een expositie over First Ladies bekeken, allemaal jurken en servies en een lijst van alle presidenten die er al geregeerd hebben.

Daarna zijn we in de Stars & Stripes bar een hamburger gaan eten, erg lekker.
Op de 2e verdieping nog een tentoonstelling over Amerika in verhalen aan de hand van verschillende objecten gezien, erg leuk, maar moet wel eerlijk zeggen dat we er snel doorheen gingen, we begonnen het al een beetje zat te worden.
Nog een aantal dingen gezien, in de museumshop gesnuffeld en rond 4 uur zijn we onderweg gegaan naar het station. Het was nog steeds warm buiten en we liepen lekker te sjouwen, dus onderweg wel af en toe even gestopt!
Rond 5 uur waren we op het station, waar we iets te eten hebben gekocht voor onderweg en nog even naar de wc zijn gegaan. Ik ga echt nóóit in een bus of trein naar de wc, als ik dat wel doe, dan moet ik ook écht wel heel erg nodig. Maar de wc die we op het station hebben gebruikt, was waarschijnlijk net zo vies als in een bus, dus ook niet echt een succes!

We stonden al rond half 6 in de rij voor de bus van 6 uur, wel een beetje vroeg, maar we stonden weer lekker vooraan in de rij en daardoor hadden we weer een goede plek in de bus! Dit keer geen dubbeldekker, maar een touringcar en weer een stop in Baltimore. De chauffeur reed heel rustig, we leken een beetje file te hebben onderweg, maar dat viel heel erg mee en uiteindelijk waren we zelfs 5 minuten eerder dan gepland al in Philadelphia.
Ik had ’s morgens al even gekeken naar de tijden voor de Blue Line en dat klopte gelukkig aardig! We hoefden er niet zo lang op te wachten en rond half 10 waren we al thuis, dat was echt heel fijn!

Snel nog even alle was opgeruimd en de bedden opgemaakt. We wisten alleen niet zeker meer welk laken op welk bed moest, daar kreeg ik wel een beetje de slappe lach van, maar het is gelukt! Nog wat yoghurt gegeten en thee gedronken en rond half 11 was het wel weer welletjes!!

Heel wat gezien, heel wat gelopen en het was erg leuk in Washington, hadden er graag willen blijven!!!

Groetjes,
Linda en Caroline