Daar ben ik alweer!

Dinsdag 11 augustus 2015
Zo, afgelopen zaterdag weer een groep vaarwel gezegd en een nieuwe groep binnen gekregen. Deze keer hebben we een groep in een groep, erg vervelend. Op een eerdere cruise met Nancy hadden we de groepsleider al aan boord, die de reis kwam doen samen met haar moeder om zich vast te concentreren op hoe het schip werkt. Nu is ze hier met haar groep en ze heeft nog een reisleidster bij zich, iemand die ik vorig jaar ook met een groep op de Creativity had, dat is wel weer leuk!
Het vervelende aan een groep in een groep is dat ze niet met de rest mixen. Ze moeten ook een eigen gids hebben, eigen receivers. Ik vind het niets. Als je dan toch op vakantie bent, wil je naar mijn idee andere mensen ontmoeten, zeker als die groep bestaat uit mensen die je al kent.
Maar goed, tot nu toe gaat het aardig. We hebben een meneer die tijdens een eigen excursie door Zurich zich verstapte en zondag heeft hij in Strasbourg een rontgenfoto laten maken om te kijken of het gebroken was. En dat bleek dus ook zo te zijn! Gisteren hebben we in Mannheim een soort plastic schoen voor hem kunnen regelen, zodat hij er een beetje meer steun aan heeft. Waarom ze het niet meteen in het gips hebben gezet weet ik niet, maar met dit hete weer wil je ook geen gips om je voet hebben!
Het is ons gelukt om uit Basel weg te komen en naar Strasbourg te varen. Normaal gaan we dan naar Speyer, maar daar was het water op dit moment te laag om aan te kunnen meren. Daarom zijn we vanuit Strasbourg meteen door gegaan naar Mannheim. Normaal stappen mensen in Speyer op de bus naar Heidelberg en komen ze in Mannheim terug. Dus aangezien we daar toch naartoe moesten, zijn we meteen doorgegaan. Op zich beter voor de mensen die naar Heidelberg wilden, want het is dichterbij vanaf Mannheim dan vanaf Speyer!
In de morgen had de Cruise Director een bus geregeld voor mensen die naar Speyer wilden voor het Technologisch museum, de groepsleider had het haar groep verteld, omdat ze daar zelf geweest was tijdens haar eigen reis…Uiteindelijk gingen er maar 3 mensen mee!
De rest ging een kijkje nemen in Mannheim zelf. Het centrum was een stukje lopen vanaf het schip. Ik ben zelf ook gegaan, want ik was hier nog nooit geweest en eerlijk gezegd hoef ik hier ook niet meer terug te komen!
Wat een rotstad zeg!!! Er is absoluut niets te zien, het is er smerig en vol buitenlanders! Goed, daar was ik er één van, maar je begrijpt wat ik bedoel! Vreemde mensen, zwervers, zielepoten die kruipend of in een rolstoel over straat gingen….gatver, absoluut geen karakter!
Als ze ooit het vaarschema aan gaan passen, mogen ze wat mij betreft deze stad overslaan! En zo denken er meer over!
Maar vanmorgen waren we in Mainz, stad van de drukkunst!! Ik had een boek gelezen “Gutenberg’s Apprentice” over Gutenberg, de uitvinder van de drukkunst…nou ja niet helemaal de uitvinder. Het drukken bestond al voordat hij ermee begon, maar hij heeft het verfijnd zeg maar.
Ik was nieuwsgierig te zien waar ik over had gelezen en hier in Mainz staat het Gutenberg museum, waar zijn drukpers staat. En ik ben blij dat ik ben gegaan, het was echt heel interessant!
Er werd een demonstratie gegeven van wat er allemaal bij kwam kijken om de letters te maken en die letters op papier te krijgen. Hij had niet één keer het alfabet gemaakt, nee wel een paar keer in verschillende maten. Daardoor kon alle tekst op dezelfde maat regel. Dus als bijvoorbeeld Gutenberg Museum Mainz op een regel past, dan zal dat met Gutenberg Museum Adelaide alleen lukken als je kleinere letters neemt en dat had hij er dus op gevonden om te zorgen dat het er allemaal op zou passen.
De bijbel heeft zo’n 1282 bladzijden. Vóór de drukpers werden de bijbels met de hand geschreven en ingekleurd door monniken. Dit duurde zo’n 3 jaar en was echt een kunst, want ze moesten eerst het papier glad maken. Het eerste papier waar ze op schreven was dierenhuid, wat natuurlijk nog wat haren had enz. Daarna moesten er lijntjes op getekend worden, zodat de tekst er recht op kwam. En er stonden lijnen aan beide zijkanten van een vel papier, net zoals in Word je nu automatisch marges aan de zijkant hebt. Het probleem was alleen dat de tekst in het Latijn was, meestal een lange zin, waardoor woorden niet afgekapt konden worden en er dus aan de rechterkant onregelmatige eindes waren. En ieder begin van een zin kreeg een mooie ingekleurde letter, zodat je wist waar het ene eindigde en het andere begon.
Het museum heeft een bijbel liggen die geschreven is door een monnik, heel mooi om te zien! Mooie kalligrafie, heel mooi ingekleurd en je kon duidelijk de lijntjes zien en hoe daar overheen gegaan was.
Gutenberg heeft de bijbel in een Oud en een Nieuw testament geprint. Ze lagen naast elkaar in een kluis en het verschil met de handgeschreven bijbel was duidelijk te zien! Met het drukken van de tekst was alles netjes recht en er paste meer op een bladzijde, of zo leek het althans. Gutenberg’s bijbels, hij heeft er zo’n 180 gemaakt, waren alleen de tekst geprint in het zwart. De kleuren waren te duur in die tijd.
Nu hebben ze in het museum 2 delen van het Nieuwe testament liggen die van 2 verschillende eigenaren afkomstig zijn. De tekst was in zwart geprint, maar mensen wilden de bijbels wel eigen maken, dus hebben ze een schilder verschillende ornamenten aan laten brengen. Ook daarin was het mooi om het verschil te zien, de een wilde het heel rijk gekleurd, de ander wel kleurig, maar niet te druk. Dat was dan denk ik het mooie eraan, ze hadden allemaal een Gutenberg bijbel, maar er zijn toch allemaal verschillende versies in omloop. Ze noemen het trouwens ook wel B42 of de 42 regel bijbel, omdat hij precise 42 regels per pagina had geprint.
Verder weten ze eigenlijk niet zo heel veel van deze man af, zijn portret bijvoorbeeld is pas 100 jaar na zijn dood door iemand geschilderd, dus of hij er echt zo uitzag, daar kun je dus niet eens zeker van zijn. Wat ik dan gelezen heb in het boek is dat Gutenberg door Fust gefinancieërd werd en Peter Schoeffer was zijn leerling. Om redenen die nu niemand zeker weet is het partnerschap uit elkaar gegaan en zijn Fust en Schoeffer samen verder gegaan met het printen van boeken. En dat leverde ze heel veel op!
Wel vreemd, vlak na het voor elkaar krijgen van deze prestatie, 180 bijbels maal 1282 bladzijden op een drukpers zoals ik hem nu gezien heb is niet niks, zijn ze ieder hun eigen weg gegaan. Gutenberg is ook blijven printen, maar van wat ik begreep niet zoveel als Schoeffer.
Ontzettend mooi om te zien hoe het drukken van boeken zich zo ontwikkeld heeft! Niet dat meteen daarna iedereen kon lezen, in het begin bleef het kopen en lezen van boeken nog steeds alleen iets voor de rijken en de mensen die al konden lezen. En uiteraard was de kerk hier niet echt blij mee, weet niet meer precies wanneer, maar in het begin was er een censuur op wat er geprint werd en konden alleen boeken die goedkeuring hadden van de paus verkocht worden. Tot de mensen zich niet langer dom wilden laten houden natuurlijk en toen werd er van alles geprint!
Ben er zelf in ieder geval erg blij mee dat boeken en het drukken van boeken bestaat!!!
Afgelopen maandag in Mannheim had ik het er met een gast over dat ik een reis aan het plannen ben naar Australië. Ze zei dat als ik naar Adelaide kwam en de stad wilde zien met een local…ik zei dat die stad ook zeker op mijn schema staat en toen wilde ze me haar kaartje geven. Meestal als mensen dat zeggen, is de reis voorbij en heb je niets gekregen, maar deze mevrouw kwam meteen haar kaartje brengen! Ze werkt in de dierentuin, geeft tours langs de panda’s die ze hebben en je kon al zien dat ze gek is van panda’s, want ze heeft t-shirts, een ketting en een armband met panda’s erop! Ik heb haar van de week ook mijn kaartje gegeven, dacht is wel handig als ze nog weet wie ik ben!
Zaterdag 15 Augustus 2015
Vandaag ging deze groep weg en ik kreeg van de mevrouw uit Adelaide een tas met een panda erop! Zoals ik al zei is ze helemaal weg van Panda’s en deze tassen had ze van de dierentuin waar ze werkt meegenomen. Heel leuk! Ik neem hem mee als ik die kant op ga!
En vanmiddag kreeg onze Chef Michael bezoek van iemand uit Australië, waar hij meteen aan vertelde dat ik eind dit jaar daar naartoe ging. Ik kreeg meteen het visitekaartje van die mevrouw en ik heb haar ook die van mij gegeven. Later vertelde Michael me data ls ik daar wilde werken, ik zeker bij die mevrouw moest zijn, zij heeft ook geregeld dat zijn zus in Sydney aan de slag kon! Ze woont in Brisbane, dus ik ga haar ook zeker opzoeken als ik daar ben!!
En zo verzamel je het ene adres na het andere! Ben alleen nog een beetje aan het twijfelen over hoeveel tijd ik nodig ga hebben om alles te kunnen zien. Ik had het er gisteren met een paar Australiers over en iemand zei dat ik in 3 weken van Cairns naar Melbourne kon…maar dan kon je overal maar een dag blijven, dus ik heb wel iets langer nodig dan dat! Iemand anders zei dat ik gewoon zoveel tijd moest nemen als ik kon nemen, want je komt er niet snel nog eens en het is een vrij duur land…dus we gaan er nog even over brainstormen!


Groetjes,
Linda