Daar ben ik weer!

Zondag 13 september 2015
De tweede week ging goed, Barbara is een apart mens. Krijg er niet echt vat op, geen idee of ze meent wat ze zegt en of ze niet ondertussen een of ander rapport aan het schrijven. Maar net als met Nancy hebben wij ook het een en ander over haar bijgehouden, voor het geval dat!
Met het afscheid van de gasten de laatste dag bedankte ze me uitvoerig voor alle hulp en toen ze wegging vroeg ze of ze me volgend jaar dan alweer in een andere positie zou zien...ach wie weet!
De cirkel kwam weer rond afgelopen vrijdag! Hadden we op de eerste dag een ambulance nodig, vrijdag kon ik er weer een bellen! Een van onze gasten was gevallen tijdens de excursie in Amsterdam, de gids wilde haar al naar een ziekenhuis sturen, maar dat weigerde ze. Ze wilde perse weer terug naar het schip, alsof wij gecertificeerde verpleegsters zijn! Barbara gaf het al meteen uit handen, want zij had helemaal geen EHBO cursus gevolgd. En het enige dat wij weten is wat we hebben geleerd met de meeting in Keulen voor het seizoen begon. En dan nog is dat Eerste Hulp, dus dat wat je kunt doen totdat de mensen die wel weten wat te doen arriveren. Gelukkig nam Barbara het me meteen al uit handen door me de ambulance weer te laten bellen. Het was allemaal niet heel ernstig, maar ze lag lekker open, beide armen open en haar knie, dus dat is allemaal lekker verbonden.
Donderdagavond wilde Terez met me praten over het werk. Meestal als ze dat zegt betekend dat dat ik iets heb gedaan, maar deze keer ging het niet over mij. We hebben nu een nieuwe kapster en zij is geen vriendin van Csilla, nu willen we allebei een rustig einde van het seizoen, dus willen we graag dat ze ophouden elkaar het leven zuur te maken zeg maar.
Ik heb geen zin om in details te treden, maar het over en weer beschuldigen van, het roddelen over elkaar, dingen anders voordoen dan ze zijn, liegen en dat soort dingen...dat is echt één van de dingen dat maakt dat ik liever ergens anders werk. Uiteraard gebeurd dit overal, maar bij een 9 tot 5 baan, trek je de deur achter je dicht aan het einde van de dag en de volgende dag is weer een nieuwe dag.
Het zal ook allemaal niet zo zwart/wit zijn, maar ik vind het erg vervelend als ik bij alles wat ik zeg moet bedenken of het op een andere manier bij mij terug komt. Ik hou daar niet van, ik wil je alles kunnen vertellen als ik daar zin in heb. Goed daar kun je je neus mee stoten, maar dat is dan jammer.
Zo bleek ook dat Csilla me iets had verteld op de dag dat ze op vakantie ging, wat ook niet gezegd bleek te zijn! Tijdens de vakanties van de crew moeten we regelmatig van cabin verhuizen, omdat er dan vervanging komt enz. Nu was het deze keer echt wel een puzzel en kreeg ik een hoop gezeik over me heen, om de manier waarop ik de puzzel weer in elkaar wilde steken.
Uiteindelijk is het allemaal gelukt, maar ik begreep niet waarom ze me het een vertelde, terwijl dat niet gezegd is en een ander me weer iets anders verteld....ik heb het haar wel gevraagd toen ze weer terug was en toen kwam ze weer met iets heel anders....zucht!!
Ik heb ook geen zin meer om me daar druk over te maken. Noem het naiëf, noem het struisvogelpolitiek, maakt mij niet uit. Ik wil gewoon kunnen zeggen wat ik wil en van iedereen nog steeds het goede geloven ipv meteen het ergste van diegene te denken.
Zaterdag ging de groep weer weg, Barbara ging al met de bus van kwart over 9 mee, want ze wilde geen taxi nemen naar het vliegveld. Het is echt ongelooflijk, deze mensen verdienen een heleboel meer dan ik en maken zich dan druk om taxi kosten, omdat ze al extra hebben moeten betalen voor een vliegticket!! Dat was ook haar eigen schuld, maar goed.
Kreeg ik die zaterdag een leuk cadeautje!! Eind augustus hadden we een stel aan boord dat mee ging naar Basel en weer mee terug ging naar Amsterdam. Het was een Nederlands stel dat al een aantal jaren in Perth, Australië woont. Ik had het met de man al over het feit dat ik naar Australië ging eind van het jaar en toen ze naar huis gingen zeiden ze dat ik ze maar moest bellen als ik er was. Maar wij krijgen geen persoonlijke gegevens door, alleen naam en voornaam. Kreeg ik die zaterdagochtend een mailtje vanuit Perth, van deze mensen met daarin hun adres en emailadres enz!!!
Met de nieuwe groep kwam ook weer een nieuwe cruise director. Dit keer hebben we Hans voor 2 weken. Ik heb vorig jaar al een cruise met hem gedaan in Frankrijk, was erg gezellig. Hij lult de oren van je hoofd, zijn port talks duren ook altijd langer dan het aangegeven kwartier. Maar je kan goed met hem lachen, het is nog steeds gezellig.
Hij heeft natuurlijk zijn eigenaardigheden, zoals alle cruise directors. Hij wil bijvoorbeeld het Farewell diner op vrijdag ipv op donderdagavond, omdat hij vond dat er anders geen tijd was voor de houtsnij demonstratie...daar hebben we nog niet eerder problemen mee gehad, maar goed als hij dat wil, prima.
Gelukkig geen gekke dingen de eerste zaterdagavond!
Vandaag heb ik een uurtje extra vrij genomen. We gaan weer eerder weg vanmiddag, dus ik had niet zo lang in de bibliotheek kunnen zitten. Nu ben ik om 11 uur al weg gegaan. Er gebeurde toch niet zoveel, dus ik vond het wel weer goed!
Ik ben echt een manusje van alles, doe mijn eigen werk, ben de rechterhand (én linker!) en het tweede brein voor de HM, ik help de CRD’s met hun spelling, ben MC voor de crewshow en ik denk dat ik daar nu ook psychologe aan toe mag voegen!
Met de nieuwe groep hebben we 2 dames op de 3e verdieping uit Australië. Bij het inchecken bleek dat één van beide haar paspoort niet had. De cruise director heeft contact opgenomen met het hotel waar ze waren voordat ze bij ons kwamen, maar daar hadden ze niets gevonden. Vandaag bleek dat ze ook geld miste, dus het was gestolen. Ze hebben gelukkig een kopie van haar paspoort kunnen mailen vanuit huis en met de kopie is ze naar het politiebureau gegaan om aangifte te doen. Maar zonder paspoort kun je niet mee reizen, dus moest ze zondag naar Den Haag om daar maandag een nieuw paspoort te kunnen krijgen. Ze is er met de trein naartoe gegaan, ze heeft daar een nacht geslapen en maandag is ze met de trein naar Keulen gekomen om weer bij ons aan boord te springen.
Haar kamergenoot bleef aan boord en vroeg zondagavond of het mogelijk was om die avond op haar kamer te eten. Normaal doen we dat alleen voor mensen die ziek zijn en als ze niet ziek zijn en het echt willen moeten we daarvoor 20 euro in rekening brengen. Eerlijk gezegd voel ik me daar altijd een beetje vreemd bij, dus ik heb het met de HM besproken. En ook hij vond het belachelijk, dus we besloten dat ze op haar kamer kon eten zonder ervoor te hoeven betalen.
Ze was inmiddels in de lounge gaan zitten om iets te drinken, dus daar vond ik haar om te vertellen dat het geen probleem was om die avond op haar kamer te eten....en toen begon ze te huilen!
Kon niet zomaar weglopen, dus ik heb de doos met tissues gehaald en ik ben bij haar aan tafel gaan zitten. Zo hebben we een tijdje gezeten tot ze haar verhaal had gedaan en weer een beetje gekalmeerd was. Zal niet in details treden, maar ze had niet echt een geweldige vakantie en dat is dan nog zacht uitgedrukt! Ze was blij dat ze haar verhaal kwijt kon en voelde zich daarna alweer beter, maar had niet echt zin om sociaal te gaan zitten doen in het restaurant, dus ze heeft op haar kamer gegeten en even goed geslapen.
Het duurde even voordat ik weer achter de balie zat, de HM wilde al een zoekactie op touw zetten voor mij!
Woensdag 16 september 2015
De dame die een nieuw paspoort aan moest schaffen is het gelukt en ze is maandag weer bij ons aan boord gekomen. Bleek dat ze mazzel had en meteen een paspoort meekreeg, de mensen die na haar kwamen moesten er 2 dagen op wachten!
Haar kamergenote kwam maandag naar de balie om te zeggen dat ze het erg waardeerde dat ze even tegen me aan kon lullen, het kwam precies op het goede moment zei ze. Ik heb haar gezegd dat ze me altijd kan vinden.
Het was nog even de vraag of we naar Basel konden komen deze week. Het water schijnt nog steeds niet gestegen te zijn, dus we gaan overal steeds eerder weg. Keulen hebben we gehaald en het regende er lekker...Gisteren waren we in Rudesheim, was ook nog even een heikel punt, maar het is gelukt. Ik ben gisteravond met de chef en de HM naar een kroeg geweest in Rudesheim om een voetbalwedstrijd te kijken! Niet dat ik een voetbalfan ben, (of een kroegtijger eigenlijk....), maar PSV speelde tegen Manchester United en aangezien ik Nederlandse ben zei de Chef dat ik moest komen kijken. Hij is Manchester United fan en was dus niet heel erg blij met de 2-1 winst voor PSV!! Haha Het was wel gezellig ff eruit!
Zoals jullie weten ben ik afgelopen juli 40 geworden....en mijn lichaam schijnt het nodig te vinden me daaraan te helpen herinneren...
Ik zweer het sinds die dag gaat echt alles wat ik eet direct richting heupen, na mijn vakantie had ik zo’n last van mijn onderrug dat ik mijn schoenen niet normaal aan kon doen en nu sinds afgelopen vrijdag heb ik last van mijn heup...Onderrug gaat inmiddels al beter, een collega vertelde me van een paar oefeningen, dus dat gaat goed.
Maar mijn heup, mijn hemel, kon van de week mijn bed niet uit zo’n pijn deed het! Ik neem nu pijnstillers en ik heb een soort gel gekocht wat de boel warm maakt, maat het is nog niet helemaal over.
Uiteindelijk zal het allemaal wel overgaan, dus ik maak me er niet zo heel erg druk om, zou alleen wel fijn zijn als het zich niet herhaalde als ik in Australië ben straks, dus als ik thuis ben maar ff lekker laten masseren!
Jawel, nog 7 en een halve cruise te gaan! Probeer het niet te doen, maar stiekem zijn we al aan het aftellen!
En het weer op dit moment werkt ook niet echt mee. Het is ’s morgens nog laat donker, ’s avonds al vroeg donker en overdag regent het. Wat we dan op zich wel weer nodig hebben, maar het is beter als het ’s nachts regent. Geloof dat we het allemaal wel gaan redden deze week, maar onderweg zie je echt het verschil. De oevers zijn groter en midden in de rivier heb je zandbanken.

Groetjes,
Linda